هزار چشمه‌ی نور می‌جوشد از دلم

منظورت از معنا و وسیله چیه؟ بیشتر توضیح بده.

برداشت خودم رو میگم به هرحال. ضمن اینکه حرفی که می‌زنم برداشت خودم از برهم‌کنش‌های اجتماعیه و شاید زیاد مرتبط به بحث بالا نباشه.

من این برهم‌کنش‌های اجتماعی رو همیشه مثل یک مدل اتمی هفت لایه در نظر گرفتم. هرکسی هستۀ اتم خودشه و آدم‌ها بسته به موقعیتی که درون زندگی اون فرد دارن توی یکی از این هفت لایه ظرفیت‌ جا می‌گیرن. اول از لایه هفتم شروع می‌کنم که همۀ شش هفت میلیارد آدمی که روی این کرۀ خاکی هستن توی این لایه قرار می‌گیرن وجودشون برای منِ هسته مهمه. ولی نه اون قدر که بهشون اجازه نزدیک شدن بدم. شاید دربارۀ اونا بشه گفت که وسیله هستن. صرفاً وجودشون مهمه چون ممکنه روی زندگی اجتماعی من تأثیر بگذارن. و این چیز محالی نیست.درست مثل یک وسیله یا یک ابزار یا یک اتفاق ممکنه روی یک فرایند تإثیرگذار باشه. حالا هرچی از لایه هفتم به سمت داخل و به سمت هستۀ مرکزی بیام فکر می‌کنم از وسیله بودن آدم‌ها کم میشه و به همون اندازه به معناداربودنشون اضافه میشه. واقعیت اینه که یک سری از آدم‌های زندگی من به قدری برام اهمیت پیدا می‌کنن که دیگه نمیشه گفت یک ابزارن توی زندگی، که روی کیفیت اون اثر می‌گذارن. از یک جایی به بعد اونا معنابخشی می‌کنن به زندگی. و فکر می‌کنم این همون جاییه که تو باهاش درگیری. و نمی‌دونی این مرز باریک رو چطوری تعیین کنی. حتی به مرز بودن یا نبودنش هم شک داری. و فکر می‌کنم جای شک هم داره. چون خودمم الان که دارم می‌نویسم با درست یا غلط بودنش درگیر شدم.